Początki ulicy Wolności w Chorzowie sięgają czasów powstania kolonii Erdmannswille (lata 1826-1834). Rozciągała się wówczas mniej więcej na terenach dzisiejszej środkowej części ul. Wolności, w okolicach dzisiejszego osiedla „Irys” i kościoła św. Jadwigi. Znaczenie kolonii i tworzącej się ulicy wzrosło wraz z uruchomieniem połączenia kolejowego i wybudowaniu w 1849 r. stacji kolejowej Królewska Huta – Świętochłowice.
Początki ul. Wolności w Chorzowie
Ulicę w obecnym kształcie wytyczono w latach 1848-1856. Połączyła dzielnice podmiejskie ze stacją kolejową. Najpierw nosiła nazwę Actienchausse, później przemianowano ją na Kaiserstrasse. W 1922 roku, po przejęciu miasta przez Polskę, wprowadzono nazwę Wolności, która – oprócz krótkiej, wojennej przerwy na Hitlerstrasse – trwa do dzisiaj.
- Ulica Wolności ma prawie dwa kilometry długości i w dużej części zabudowana jest interesującymi kamienicami z przełomu XIX i XX wieku. Uwagę zwracają style historyczne, których najpiękniejszym reprezentantem jest neogotycki gmach Poczty Głównej. Secesję reprezentują chociażby: kamienica pod numerem 21, mieszcząca kiedyś aptekę, czy kamienica „Pod Dzwonem” (na rogu „Wolki” i ul. Sobieskiego) z najdłużej działającą w Chorzowie restauracją. Najstarszym budynkiem jest neorenesansowa willa z 1871 roku, stojąca na rogu ulicy Żeromskiego. Prawie naprzeciw niej wznosi się pierwszy chorzowski drapacz chmur – modernistyczny budynek Komunalnej Kasy Oszczędności z 1937 roku – czytamy w internetowym serwisie Śląskiej Organizacji Turystycznej.
Zabudowa ulic przez dziesiątki lat prawie się nie zmieniła. W czasie II wojny światowej Niemcy wyburzyli synagogę, na miejscu której w czasach PRL-u działał Dom Handlowy „Hutnik” - wybudowany w 1973 r. i bardzo nowoczesny jak na tamte czasy. Drobne zmiany w wyglądzie Wolki nastąpiły także przy budowie osiedla „Irys” pod koniec lat 70. XX wieku, wyburzono wówczas kamienice naprzeciw kościoła św. Jadwigi robiąc przejście na osiedle.
W czasach PRL chorzowska Wolka tętniła życiem
W czasach PRL-u ulica Wolności tętniła życiem, była to główna ulica handlowa i rozrywkowa miasta. Na zakupy przyjeżdżano tu nie tylko z całego Chorzowa, ale także z sąsiednich miast – Świętochłowic czy Siemianowic Śląskich. Działało też wiele punktów usługowych, a w barach i restauracji nieraz trudno było znaleźć wolne miejsce. Na Wolce funkcjonowały wtedy również aż trzy kina. Najważniejsze pod numerem 19/20, czyli dawne kino Apollo, w 1956 roku przemianowane na Kościuszko.
- Nowa nazwa nie utrzymała się jednak długo: po remoncie i zainstalowaniu szerokiego ekranu (pozwalającego na wyświetlanie filmów widowiskowych) kinu nadano nazwę Panorama, przyznając jednocześnie pozycję najważniejszego miejskiego ekranu z kategorią „0”. To tu teraz odbywały się premiery nowych tytułów, na które trudno dostępne bilety trzeba było często kupować u pokątnych handlarzy zajmujących się drobną spekulacją, tzw. koników – pisze Marek Cosma Cieśliński w monografii „Chorzów. W Polsce Ludowej (1945-1989)”.
Poza Panoramą przy ul. Wolności w latach PRL-u działały także kina Colloseum - pod numerem 48, gdzie później powstało targowisko oraz Roxy przemianowane na Polonię – pod numerem 17, które zamieniono w sklep. Dziś na Wolce nie ma żadnego kina, a po Panoramie został jedynie szyld i pusty lokal.
Jedno na chorzowskiej Wolce pozostaje niezmienne. Po ulicy od 1898 r. nieprzerwanie kursuje linia tramwajowa łącząca centrum miasta z dzisiejszą dzielnicą Chorzów Batory, a dalej z Katowicami. Jest również odcinek linii tramwajowej łączący Chorzów z Świętochłowicami.
Może Cię zainteresować:
