Żwirko i Wigura. Bohaterowie polskiego nieba zginęli 11 września 1932 roku

Triumf w przestworzach...

Franciszek Żwirko, porucznik Wojska Polskiego i pilot sportowy, oraz Stanisław Wigura, inżynier i konstruktor lotniczy, stanowili duet doskonały. Żwirko – doświadczony, opanowany pilot, Wigura – błyskotliwy umysł techniczny, współtwórca zespołu konstrukcyjnego RWD. Ich współpraca zaowocowała wieloma sukcesami, z których najważniejszym było zwycięstwo w prestiżowych międzynarodowych zawodach lotniczych Challenge 1932. Lecąc na samolocie RWD-6, pokonali faworytów z Niemiec i innych krajów, zdobywając pierwsze miejsce i przynosząc Polsce międzynarodowy rozgłos.

... i katastrofa nad Zaolziem

Zaledwie kilka tygodni po triumfie, 11 września 1932 roku, Żwirko i Wigura lecieli na zlot lotniczy do Pragi. Nad Śląskiem Cieszyńskim, w okolicach Cierlicka Górnego, ich samolot wpadł w burzę. W wyniku oderwania się skrzydła maszyny RWD-6, obaj lotnicy zginęli na miejscu. Miejsce katastrofy, znane dziś jako „Żwirkowisko”, stało się symbolicznym grobem i miejscem pamięci.

Hołd dla bohaterów

Ich pogrzeb w Warszawie zgromadził tłumy – około 200 tysięcy osób oddało hołd bohaterom. Zostali pochowani na Cmentarzu Powązkowskim w Alei Zasłużonych. W całej Polsce powstawały pomniki, tablice pamiątkowe, a ich nazwiska trafiły na znaczki pocztowe i do nazw ulic. Także w Katowicach uczczono pamięć Żwirki i Wigury, nadając ich imię dotychczasowej ulicy Zielonej w centrum miasta. Po dziś dzień przypomina ona jego mieszkańcom o dwóch śmiałkach, którzy wznieśli polskie lotnictwo na europejskie wyżyny. Bo Żwirko i Wigura to nie tylko bohaterowie przeszłości. To wciąż aktualny, nowoczesny wzór współpracy, pasji, determinacji i profesjonalizmu. Ich historia inspiruje kolejne pokolenia inżynierów, pilotów i marzycieli. W rocznicę ich tragicznej śmierci warto zatrzymać się na chwilę i oddać im hołd – nie tylko jako lotnikom, ale jako ludziom, którzy pokazali, że także skrzydła młodej wtedy jeszcze II RP mogą sięgnąć gwiazd.