Jak powiedział jakiś czas temu mediom sam Włodzimierz Czarzasty – nie zamierza ściemniać, że jest stąd i przyznał, że startował z okręgu sosnowieckiego, gdyż tu Lewica cieszy się najwyższym poparciem. Pierwszy mandat poselski w życiu zdobył w roku 2019, uzyskując 31.241 głosów. W czasie kolejnych wyborów, cztery lata później, musiał być mocno zaskoczony, gdyż otrzymał ich znacznie mniej (22.332). Co prawda dostał się do Sejmu dzięki dobremu wynikowi Nowej Lewicy w okręgu, ale porażka z ostatnim kandydatem z listy partii, której Włodzimierz Czarzasty jest szefem, musiała go dotknąć. Łukasz Litewka bowiem dostał w wyborach 2023 roku niemal dwukrotnie większe poparcie (40.579 głosów).
Włodzimierz Czarzasty – nowy marszałek „rotacyjny” z „czerwonego” Zagłębia
Wybrany dziś Marszałek Sejmu RP urodził się w Warszawie, 3 maja 1960 roku. Jego poglądy i życiowa droga wskazują jednak bliskość ideową bardziej świętu obchodzonemu 1 Maja, niż Konstytucji 3 Maja, która wzmacniała władzę króla. Jako student Uniwersytetu Warszawskiego był przewodniczącym Rady Uczelnianej Zrzeszenia Studentów Polskich, wiceprzewodniczącym Rady Okręgowej ZSP w Warszawie i wiceprzewodniczącym tej organizacji w Polsce. Znajomości z owej zależnej wówczas od komunistycznej PZPR organizacji przetrwały i przybrały formę Stowarzyszenia «Ordynacka», o którym stało się głośno przy późniejszej, tak zwanej aferze Rywina.
Studia w kierunku stosunków międzynarodowych na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego ukończył w wieku 28 lat (1988 rok). Do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej wstąpił sporo wcześniej, bo w roku 1983 i pozostał członkiem do jej rozwiązania w 1990 roku. Choć potem przez lata nie wstąpił do żadnej partii, był blisko związany z Socjaldemokracją Rzeczpospolitej Polskiej (SdRP), czyli de facto (choć nie de iure) – spadkobierczynią PZPR – a następnie Sojuszem Lewicy Demokratycznej (SLD), czyli najpierw koalicją partii lewicowych, która formalnie została przekształcona w jedną partię.
Afera Rywina i „grupa trzymająca władzę”
Ta bliskość Włodzimierza Czarzastego wielkiej polityki (wówczas SLD było bardzo silne) sprawiała, że uchodził za człowieka wpływowego. W latach 90. zasiadał w Radzie Nadzorczej Polskiego Radia oraz spółki «Euromedia», która produkowała programy m. in. na zlecenie Telewizji Polskiej. W maju 1999 roku prezydent Aleksander Kwaśniewski powołał go w skład Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, w której sprawował później rolę sekretarza. Ustąpił na kilka miesięcy przed upływem sześcioletniej kadencji – w styczniu 2005 roku.
To właśnie podczas kadencji członka KRRiTV jego nazwisko stało się powszechnie znane. We wrześniu 2002 roku wybuchła tak zwana afera Rywina. Ówczesny rząd Leszka Millera pracował nad zmianami w prawie regulującym rynek medialny. Producent filmowy Lew Rywin złożył Adamowi Michnikowi – redaktorowi naczelnemu «Gazety Wyborczej» - propozycję korupcyjną. Za łapówkę w wysokości 17,5 miliona dolarów, zaprzestanie krytyki rządu oraz stanowisko prezesa «Polsatu» oferował takie sformułowanie przepisów, które pozwoliłyby spółce „Agora” (wydawca «GW») zakup telewizji «Polsat». Powoływał się przy tym na wpływy w „grupie trzymającej władzę”, jak to określił. W niej miało być kilka osób, w tym między innymi – Włodzimierz Czarzasty. Choć ostatecznie w wyniku afery skazano zaledwie trzy osoby, miała ona dotąd największe znaczenie polityczne ze wszystkich skandali. Upadł rząd Leszka Millera i sprawił, że środowisko wywodzące się z lewicy postkomunistycznej nigdy nie odzyskało dawnej siły, torując drogę duopolowi PO-PiS.
Kontrowersje nie zatrzymały kariery posła z okręgu sosnowieckiego
Co
ciekawe – mimo że nazwisko Włodzimierza Czarzastego pojawiało
się w mediach przez kilkanaście miesięcy w jak najgorszym
kontekście – nie przekreśliło to jego kariery. W roku 2010
wstąpił on formalnie do SLD, a w roku 2016 został przewodniczącym
tej partii. Decyzja ta spotkała się z wielkim niezadowoleniem
większości dotychczasowych liderów, którzy opuścili ugrupowanie (z byłym premierem Leszkiem Millerem na czele) lub zostali w nich
zmarginalizowani.
Doprowadził do powstania koalicji wyborczej
sił lewicowych przed wyborami w 2019 roku, co zakończyło się
względnym sukcesem – partia, mimo braku większości najbardziej
rozpoznawalnych postaci – wróciła do parlamentu, obsadzając
43 mandaty (pozostałe 6 mandatów przypadło partii Razem, która
jednak dystansuje się od reszty koalicji).
Kolejnym krokiem było przekształcenie części tej koalicji
(głównie
SLD i partii Wiosna) w nową partię o nazwie Nowa Lewica dwa lata
później. Do
wyborów w 2023 roku NL szła ponownie z partią Razem. Jednak te
zakończyły się porażką dla Lewicy, która dostała zaledwie 19 mandatów
(Razem otrzymało ich 7 i ponownie zdystansowało się od
koalicjantów).
Mimo tych porażek – ponad dwukrotnie mniejszej liczby posłów oraz dwukrotnie mniejszemu poparciu Włodzimierza Czarzastego, niż otrzymał ostatni na liście Łukasz Litewka – Nowa Lewica weszła w skład koalicji rządowej, zawartej 15 października 2023 roku z Koalicją Obywatelską i koalicją Trzecia Droga (Polskie Stronnictwo Ludowe + Polska 2050 Szymona Hołowni). Umowa, poza określeniem ram współpracy i powołaniem rządu 13 grudnia tegoż roku, określała podział ważnych stanowisk w państwie. Jedną z kluczowych była kwestia obsadzenia stanowiska Marszałka Sejmu RP. Zdecydowano, że przez połowę kadencji parlamentu funkcję tę będzie sprawował jeden z liderów Trzeciej Drogi, szef partii Polska 2050 – Szymon Hołownia, który po dwóch latach zrezygnuje z niej. W jego miejsce koalicja miała powołać przewodniczącego Nowej Lewicy – Włodzimierza Czarzastego, który do tego czasu miał być jednym z wicemarszałków. Mówiono wówczas o tak zwanym marszałku rotacyjnym.
Dzisiejszy
wybór Włodzimierza Czarzastego na stanowisko Marszałka Sejmu RP
wypełnił zatem postanowienia umowy koalicyjnej. Niemal wszyscy
obecni na sali sejmowej posłowie koalicji głosowali za kandydaturą
dotychczasowego wicemarszałka. Jedna posłanka głosowała przeciw,
dwoje posłów wstrzymało się, a czworo było nieobecnych.
Wszyscy
posłowie partii opozycyjnych, w tym lewicowej Razem, głosowali
przeciwko jego kandydaturze.
Poza kontrowersjami wynikającymi z domniemanych powiązań Włodzimierza Czarzastego z aferą korupcyjną, emocje budzą jego poglądy dotyczące najnowszej historii. Nowy marszałek wielokrotnie mówił, że uważa jedno z dwóch państw-agresorów, które napadły na Polskę w 1939 roku – czyli ZSRR – za naszego wyzwoliciela.
Mimo deklarowanych wartości lewicowych, Włodzimierz Czarzasty był też prężnym biznesmenem – zarówno na rynku medialnym (m. in. wspomniana już spółka «Euromedia»), jak i wydawniczym. W latach 1990-2000 był współwłaścicielem (wraz żoną) i prezesem zarządu wydawnictwa «Muza», zaś w latach 2006-2011 był współwłaścicielem wydawnictwa «Wilga».
Jest
żonaty z Małgorzatą (deklarował, że ma z nią rozdzielność
majątkową). Mają wspólnie dwoje dzieci – syna i córkę – już dorosłych. Znany
jest z charakterystycznego stylu ubioru, w tym swetrów, szczególnie
w kolorze żółtym.
Interesuje się ornitologią, lecz według
naszych informacji nie obserwował jeszcze ptaków w okręgu, z
którego go wybrano – a jest ich tu duże bogactwo.
